Για τα Χριστούγεννα περίπου έχουν μείνει 9 ημέρες, 10 ώρες και 27 λεπτά. Είναι
απίστευτο με το πόση μεγάλη χαρά, ανυπομονησία και ενθουσιασμό περιμένουμε να
έρθουν τα Χριστούγεννα. Τα πάντα γύρω μας το αναγγέλλουν, από τις διαφημίσεις
μέχρι τις Χριστουγεννιάτικες προσφορές στα μαγαζιά. Η αλήθεια όμως είναι πως ενώ
κυριαρχεί μία τεράστια προσμονή για την ημέρα εκείνη, γιατί οι περισσότεροι από
εμάς νοιώθουμε μία θλίψη;
Αρχικά σημαντικό μα αναφερθεί είναι πως τα Χριστούγεννα δεν είναι στον
πληθυντικό αλλά στον ενικό, δηλαδή είναι η Χριστού –γέννα, αφού 25 κάθε Δεκέμβρη
ο Χριστός γεννιέται.
Καθώς πλησιάζουν λοιπόν οι γιορτές όλο και περισσότερο άνθρωποι σύμφωνα με
έρευνες ζητούν την βοήθεια ειδικού, συνήθως ψυχολόγου, ψυχοθεραπευτή ή
ψυχιάτρου, όλο και περισσότεροι άνθρωποι συνήθως υπερήλικες μπαίνουν στο
νοσοκομείο, το ποσοστό των αυτοκτονιών αυξάνεται.
Από την άλλη πλευρά από τα ραδιόφωνα ακούγονται οι λέξεις «αυτές είναι οι ημέρες
αγάπης», από τις διαφημίσεις προβάλλεται το μήνυμα ότι αυτές τις ημέρες θα γίνει
κάτι μαγικό, και όλος ο κόσμος γιορτάζει, χαμογελάει, στολίζει και ελπίζει.
Πως μπορεί λοιπόν η αύξηση των κρουσμάτων τόσο σε αυτοκτονίες και καταθλίψεις
να αυξάνεται και ταυτόχρονα οι ημέρες που πλησιάζουν να είναι ημέρες αγάπης;
Μήπως τα στολίδια είναι φαινομενικά για να κρύψουμε κάτι βαθύτερο που μας
πονάει;
Και πως είναι δυνατόν να νοιώθουμε θλίψη αφού τα πάντα γύρω μας είναι γιορτινά;
Σαν άνθρωποι, σαν άτομα έχουμε επωμιστεί με χιλιάδες υποχρεώσεις, χιλιάδες
ευθύνες, κυριολεκτικά όλη την ημέρα τρέχουμε για να καταφέρουμε να ζήσουμε
αξιοπρεπώς. Δεν έχουμε πια την πολυτέλεια του χρόνου να σκεφτούμε τις
πραγματικές μας ανάγκες, τις πραγματικές μας αξίες και πόσο μάλλον το νόημα της
ίδιας μας της ζωής. Απλά δουλεύουμε, και ξανά-δουλεύουμε. Έχουμε ξεχάσει τι
σημαίνει να ζεις, να πιστεύεις στον εαυτό σου, να αναπτύξεις τις δικές σου αξίες και
πιστεύω. Δυστυχώς όλα κινούνται γύρω από τα υλικά αγαθά. Πιστεύουμε πως αν
στολίσουμε ένα πανύψηλο δέντρο με πανάκριβες μπάλες θα νοιώσουμε χαρά και θα
γίνουμε ευτυχισμένοι. Όμως μετά από λίγες ώρες θα νοιώσουμε πάλι αυτήν την
θλίψη.
Η θλίψη αυτή έρχεται στις γιορτές συνήθως διότι τότε έχουμε τον χρόνο να
απομακρυνθούμε από τις πολλές υποχρεώσεις, το εξαντλητικό πρόγραμμα της
δουλειάς, το ακατάπαυστο τρέξιμο. Νοιώθουμε μία θλίψη, σαν κάτι άσχημο να
συμβαίνει μέσα μας, πολλές φορές ξεσπάμε σε κλάματα, θέλουμε να απομονωθούμε
από όλους και από όλα, νοιώθουμε όλο μας το σώμα βαρύ και όλοι γύρω μας
φωνάζουν «έλα μην είσαι έτσι τέτοιες ήμερες», «καλά, τολμάς και είσαι
στεναχωρημένος ανήμερα Χριστουγέννων;»
Όπως έχει ξανά ειπωθεί, ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντέξει, να υποφέρει κάθε
άσχημο που του συμβαίνει, δυσφορικό και «κακό» συναίσθημα και μόλις δειλά
αντιληφθεί ότι νοιώθει έστω και λίγη θλίψη αμέσως επιλέγει να κάνει κάτι τόσο
μεγάλο και βαρύγδουπό προκειμένου να σταματήσει να το νοιώθει. Αυτό μπορεί να
σημαίνει μία τεράστια αγορά μέχρι να στολίσει κάθε σημείο του σπιτιού του με
Χριστουγεννιάτικα διακοσμητικά. Δυστυχώς όμως πάλι η θλίψη επιστρέφει και
μεγαλώνει όσο περνάνε οι γιορτές. Πολλοί άνθρωποι εύχονται να κοιμόνταν τις
γιορτές και να ξυπνάγανε πάλι όταν έπρεπε να επιστρέψουν στην δουλειά τους.
Αισθανόμαστε να μας κυριεύει αυτή η θλίψη για τον λόγο τον οποίο
συνειδητοποιούμε τις ημέρες αυτές ότι η ζωή μας δεν έχει νόημα, απλά υπάρχουμε
δεν ζούμε, δεν απολαμβάνουμε τις στιγμές που μας δίνονται, απλά επιβιώνουμε.
Περνάνε οι ημέρες και οι μήνες χωρίς να νοιώθουμε ότι απολαμβάνουμε την ζωή μας.
Κάπως έτσι προσδοκάμε τις ημέρες αυτές των Χριστουγέννων να συμβεί κάτι
αναπάντεχα μαγικό, να αλλάξουν οι συνθήκες της ζωής μας, να νοιώσουμε χαρά, να
ξεφύγουμε από την μίζερη καθημερινότητα, να νοιώσουμε την αγάπη, να δώσουμε
και να πάρουμε αγάπη.
Το δύσκολο κομμάτι που οι περισσότεροι αποφεύγουν είναι να στραφούν στον ίδιο
τους τον εαυτό. Να αναζητήσουν το δικό τους νόημα ζωής, τις δικές τους αξίες, την
δική τους ιδεολογία για την ζωή, να ψάξουν μέσα τους.
Γιατί, όσο αποφεύγουμε να νοιώσουμε να θλίψη, όσο στολίζουμε τα σπίτια μας για
να γεμίσουμε το κενό που νοιώθουμε και όσο τοποθετούμε τους εαυτούς μας στα
πρέπει και στα γιορτινά στερεότυπα αυτών των ημερών, όσο περισσότερο
απασχολούμε τον εαυτό μας για να μην νοιώσει θλίψη και στεναχώρια τόσο θα
μεγαλώνει η απογοήτευση και η δυστυχία και τόσο περισσότερο θα
απομακρυνόμαστε από τους κοντινούς μας ανθρώπους και πάνω από όλα τον ίδιο μας
τον εαυτό.
Γαζή Δέσποινα- ΨυχολόγοςMSc Πιστοποιημένη Ψυχοθεραπεύτρια CBT
